Zwaardvechten en ADHD
Ja! dat is een heel goed idee
Wat hebben zwaardvechten en ADHD met elkaar te maken? Is het überhaupt wel een goed idee om een hyperactief, snel afgeleid persoon een wapen te geven om mee rond te zwaaien en een tegenstander te lijf te gaan. Het antwoord is simpel: JA! Dat is een heel goed idee. Zoek jij een uitlaatklep voor je ADHD, ADD of de symptomen van ADHD. VaeV kan je helpen.
Lees ook zeker even verder! Later in het artikel zijn er twee klanten aan het woord en wat zij uit de trainingen van VaeV halen.
Theo's verhaal over Zwaardvechten en ADHD
Toen ik in 2015 begon met mijn reis in de wondere wereld van het zwaardvechten wist ik nog niet dat ik ADHD had. Mijn hele leven ben ik al op zoek naar spanning en uitdaging, waar een vorm van pijn bij zat. Van judo, hockey (veld, maar altijd ijshockey willen doen maar dat was niet mogelijk waar ik opgegroeid ben) en rugby naar jarenlang skaten (skateboard en inline skating aka skeeleren). Ook in mijn muziekkeuze kwam dit terug, veel heavy- en death-metal tot punk maar ook klassiek en Doom metal. Bij concerten ging ik ook (na een paar biertjes, anders durfde ik niet. Wat zullen mensen wel niet denken…bang dat iedereen naar je kijkt…etc) lekker los in de mosh-pit en stage dive-end het podium afspringen. Ook zijn negatieve gedachten de dagelijkse gang van zaken en wordt ik geteisterd door frustratie en explosies van boosheid. Als iets niet lukt of gaat zoals ik bedacht had, heb ik al snel dat ik gefrustreerd raak en daarna boos. Alles moet altijd goed en perfect zijn, ik mocht absoluut geen fouten maken van mijzelf. Want als ik een fout maak hebben mensen door hoe dom ik ben…
Op mijn werk
Ook in mijn werk leidde dit tot problemen, waarom vergeet ik dit toch altijd, zo moeilijk is het toch niet! Het staat hier ook nog op een afvinklijst (ja maar daar vergeet je gewoon op te kijken). Ik heb een prima planning gemaakt, daar ook veel tijd aan besteed, maar ik kan mij er niet aan houden. Je eigen succes niet in kunnen zien, alleen maar de focus op wat er fout is gegaan. En als het fout gegaan is geef je alleen jezelf op je kop, vloeken en tieren in je hoofd en soms ook hardop. Dan exploderen de emoties exponentieel en vliegen de laptops en telefoons door de kamer (dure grappen😅). En constant staat je brein aan! Geen rust in je kop, piekeren en tobben en vooral jezelf de schuld geven…dat is wat we noemen een “downward spiral”
Dit heeft er bij mij wel toe geleid dat ik veel taken en zaken uitschreef in checklists, het hele proces beschreef ik stapsgewijs om maar voor mijzelf de controles in te bouwen. Dit heeft regelmatig geleid tot documenten die door de hele organisatie heen gebruikt werden. Zo maakte ik op den duur ook handleidingen voor software programma’s door stap voor stap te beschrijven wat ik moest doen (en niet moest vergeten). Deze stap-voor-stap handleidingen konden door iedereen gebruikt worden.
....afgeleid
Een van de grootste uitdagingen was toch wel opboksen tegen de saaiheid en de sleur. Hoe goed de sfeer ook kan zijn met collega’s en hoe prettige de werksfeer binnen een bedrijf is. Als je 8 uur lang het zelfde werk moet doen (achter de computer) schreeuwt mijn brein het uit van verveling en gaat opzoek naar afleiding en dingen die wel interessant zijn. Alles wat beweegt trekt je aandacht, een nieuwsbericht op de radio waar je boos over wordt en stomme reclame waar je op “moet” reageren…. he een vogel… en dan ga je dingen vergeten en over het hoofd zien.
Dyslexie
Mijn AD(H)D gaat ook nog gepaard met een stevige dosis dyslexie (komt vaak voor bij het AD(H)D brein). Schrijven is voor mij een behoorlijke uitdaging. Koppel dit namelijk aan dat je alles perfect wil doen en geen fouten mag maken (van jezelf), dan snap je denk ik de uitdaging wel. Maar waarom moet het dan perfect, het is toch niet erg om een foutje te maken.
Weet je wat het is met als je schrijffouten maakt, mensen reageren daar heel lacherig op. Staat er een fout of rare zin, is het vaak HAHAHAHA!! Wat dom, o ja weet je niet eens hoe je dat schrijft. Hoe het ook bedoeld is het geeft je een gevoel dat je dom bent! Dit wil je kosten wat kost voorkomen, want ik ben niet dom, ik kan veel. Dus ik heb alle mogelijke middelen gebruikt die ik kon vinden om mijn spellingsprobleem te verstoppen. Alles digitaal met spellingscontrole, nooit zomaar iets versturen altijd na lezen… en dan nog kan het fout gaan en heb je de lachers weer op je hand (schaam…..).
Kijk ook maar eens hoe de media een schrijffoutje uitvergroot tot gigantisch probleem….. De nieuwsgeving omtrent deze fout werd ook veelal voorzien van gelach.
Diagnose..
Als je alles opstapelt en denkt het zelf allemaal wel te kunnen oplossen, ga je naar de klote en val je voorover in de shit! Boem burn-out. Na mijn burn-out in 2020, ben ik goed te raden gegaan en is het balletje gaan rollen en ging het steeds meer naar, heb je geen ADD of ADHD. Wat ik ADHD nee. Ik ben helemaal niet druk…..toch? Eind 2023 de stap gemaakt om te kijken of ik dan ook officieel ADHD zou hebben. De diagnose was inderdaad ADHD, niet dat ik continu als een stuiterbal door het huis stuiterde (want dat is wat mensen vaak denken, of te veel suiker….) maar bij mij zit de Hyperactivity constant in mijn hoofd, altijd aan, altijd twijfel.
Wat een geruststelling was van de diagnose is dat alles op zijn plaats viel. Ik kan met de beste wil van de wereld willen dat ik gestructureerd ben en net als iedereen kan zijn….maar dat gaat nooit lukken. Mijn brein werkt anders, ik ben anders.
En nee het is geen excuus om nu niets meer te doen, het verklaart een hele hoop shit en geeft ruimte. Veel dingen werken voor mij niet, dus moet ik het anders aanpakken! Ik ben anders, niet de standaard, ik wil dingen anders doen en op een manier die voor mij werkt!
VaeV is zwaardvechten met ADHD
Nu terugkijkend is het allemaal duidelijk: ik was op zoek naar de prikkels, stimulatie van mijn brein, uitdaging. Dit alles heb ik nu kunnen vinden in het zwaardvechten en het opzetten van VaeV. Door het opzetten van VaeV kan ik deze oplossing ook nog eens delen met anderen, hoe vet is dat! Onbewust is er een groep met gelijkgestemden / gelijk-gebreinde mensen ontstaan waar iedereen zichzelf kan en mag zijn! Het stukje (h)erkenning in elkaars gedachten en gedrag is zo waardevol en geruststellend dat veel meer is dan sporten met elkaar.
Veel mensen die bij VaeV zwaardvechten hebben een vorm van AD(H)D of ander “niet standaard” brein. Dat kan misschien komen omdat het een niet standaard sport is en toch ook bepaalde risico’s met zich meebrengt. Veel mensen met AD(H)D zijn op zoek naar stimulatie van het brein, en risico’s nemen is daar één van.
Veel voorkomende symptomen van ADHD:
Hieronder een opsomming van een aantal veel voorkomende symptomen van het AD(H)D brein. Het is geen complete lijst maar geeft misschien inzicht of herkenning. Voldoe jij aan een aantal van deze symptomen, dan kan het al een verademing zijn om te gaan Zwaardvechten met ADHD ⚔😁.
- Dingen vergeten (telefoon neerleggen, omdraaien en vergeten waar je telefoon is)
- Heel veel ideeën / projecten tegelijk hebben
- Moeite hebben met starten van saaie taken
- Urenlang gefocust aan iets leuks werken
- Druk zijn in je hoofd
- Overweldigd raken van je takenlijst
- Weten hoe iets moet maar als je het moet doen kan je er niet opkomen
- Constant dingen laten vallen
- 20 dingen tegelijk willen doen
- Geen gevoel voor tijd hebben
- Vaak te laat komen
- Moeite hebben met inschatten hoe lang iets duurt
- Gevoelig voor verslavingen, ook vaak in vorm van zelfmedicatie(drank / drugs)
Herkenbaar? Shit! Dan kan het goed zijn dat jij ook AD(H)D hebt. Hieronder een korte en eenvoudige toelichting van het AD(H)D brein.
Het AD(H)D Brein
Om meer inzicht te geven in het zwaardvechten met ADHD is het handig om ook wat meer te weten over ADHD en ADD. AD(H)D is geen ziekte maar een afwijking in de hersenen ten opzichte van de standaard (de norm, dat wat het meeste voorkomt). De hersenen werken anders dan bij de gemiddelde mens. Het menselijk brein kan (grofweg) in verschillende delen verdeeld worden. Zo kunnen we onder andere een deel toekennen aan het denken en aan het doen. Bij mensen met een standaard brein werkt de koppeling tussen deze twee delen optimaal. Bij mensen met AD(H)D is deze koppeling minder optimaal en kan je het als het ware zien dat er een dam tussen deze delen zit. Op het moment dat er iets uitgevoerd moet worden is de kennis en het denken niet goed beschikbaar. Hierdoor zijn mensen met AD(H)D eerder geneigd iets impulsiefs te doen. De koppeling tussen de breindelen wordt geregeld met stofjes (dopamine en norepinephrine). Deze stofjes zijn over het algemeen bij AD(H)D breinen minder aanwezig (of worden overmatig opgenomen in andere delen van de hersenen). Een verklaring kan zijn, waarom mensen met AD(H)D meer risico’s opzoeken, is om het brein dopamine aan te laten maken zodat de delen wel goed communiceren. Zo kan het ook zijn dat mensen met AD(H)D goed functioneren in crisissituaties, dan lukt het wel om kennis en actie samen te voegen. Het brein functioneert dan optimaal omdat er voldoende stofjes aangemaakt worden door de situatie. Er is een hypothese waarbij uitgegaan wordt dat AD(H)D een evolutionaire ontwikkeling is van het menselijk brein. De eigenschappen van AD(H)D zijn erg nuttig in jagers stammen. De constante alertheid en het snel kunnen schakelen tussen taken en ad hoc beslissingen kunnen nemen. En de hyperfocus als de situatie stimulerend en nieuw is. De Hunter vs Farmer hypothese.
Er is nog niet volledig wetenschappelijk bewijs, maar er wordt veel onderzoek naar gedaan. Wat wel wetenschappelijk bewezen is dat AD(H)D erfelijk belast is. Dus genetisch wordt overgedragen.
ADHD Over een jager in een boerenwereld
Als je meer wilt weten over de theorie van Thom Hartmann en hoe het ADHD brein een evolutie van de mens is. Dit boek is een aanrader en geeft een positieve blik op ADHD. Geschreven voor een van zijn kinderen om het “jij bent ziek en moet genezen worden” dogma te doorbreken.
“ADHD is geen stoornis, maar vindt zijn oorsprong in de oertijd: ADHD’ers denken en doen als jagers, terwijl onze samenleving ingericht is op boeren, zo luidt Thom Hartmanns baanbrekende theorie.”
Het probleem met AD(H)D
Het grote probleem met AD(H)D is niet zo zeer het druk zijn, maar waar het echt een probleem wordt is als je een beroep moet doen op parate kennis. Mensen met AD(H)D zijn over het algemeen niet dom. Sterker nog vaak heel intelligent. Wat een AD(H)D-er soms dom doet overkomen is dat je op belangrijke momenten je kennis niet paraat hebt en dat de impulsiviteit de overhand neemt of dat je dicht klapt.
Voorbeeld: Je hebt een belangrijk gesprek (sollicitatie of evaluatie, belangrijk persoonlijk gesprek). Je hebt het gesprek goed voorbereid en weet veel over het onderwerp en je kan er alles over vertellen en hebt veel onderbouwde argumenten. Dan tijdens het gesprek is je hoofd leeg, je kan niet op de argumenten komen, alles wat je voorbereid had heb je niet meer paraat. Het komt ook niet in je op bepaalde zaken te melden of te vertellen. Na het gesprek (vrij snel al 5 tot 10 minuten) is het van…. aaaa shit dat had ik nog willen zeggen, F%$#k zo had ik moeten reageren….
Dit alles vreet aan je zelfvertrouwen en sloopt het! Jezelf constant in twijfel trekken, geen zelfvertrouwen en angst om weer te falen kosten zo verschrikkelijk veel energie dat het je sloopt! En dit is in mijn ogen het grootste probleem voor mensen met AD(H)D. Wij zijn constant bezig ons aan te passen aan een maatschappij waar wij niet inpassen.
Het probleem met AD(H)D is dus niet de kennis maar het kunnen inzetten van de kennis op momenten dat het nodig is. Dokter Russel A. Barkley omschrijft het heel mooi in zijn boek: Taking charge of adult ADHD.
Gewoon te veel suiker..
Een leuk weetje is ook, veel mensen denken dat het komt door de zuiker dat mensen met AD(H)D zo druk zijn. Het is juist dat suiker een positief effect heeft op het functioneren van het brein en dat het juist rustiger wordt. Zo geeft Russell A. Barkley, het advies aan jongeren die een examen moeten maken, dat ze een flesje suikerhoudend drinken op tafel moeten hebben staan, en af en toe een klein slokje mogen nemen. Om zo het brein van de juiste voeding te voorzien waardoor ze beter kunnen werken en concentreren. Hier legt Russell Barkley het heel mooi uit:
Suikers is de voeding voor het uitvoerende (executieve) deel van het brein. Dat is juist het deel van het brein waar ADHD mensen minder controle over hebben of wat zelfs minder ontwikkeld kan zijn. Het mooie van het brein is dat je het kan zien als een spier. Het is te trainen en sterker te maken. Door de juiste oefeningen en herhaling kan je ook je brein trainen! Dat is wel een rustgevende gedachte. Het kan anders je kan invloed uitoefenen op de manier hoe je brein nu werkt. Dus het kan ook verstandig zijn om een suikerhoudend drankje bij je te hebben tijdens de trainingen van zwaardvechten met ADHD. Dan kan je even je brein voeden om de concentratie en focus beter vol te houden en minder vermoeid te zijn achteraf.
Hoe zit het nu met zwaardvechten en ADHD
Leuk hoor al dat geneuzel over AD(H)D en zo maar wat heeft dat met het zwaardvechten te maken? Goeie opmerking, terug naar het zwaardvechten! Het mooie van Viking vechten en het HEMA zwaardvechten is dat je belaagd wordt door een tegenstander, dit is een bedreiging. Ook al is het vriendschappelijk, je wilt niet of zo min mogelijk geraakt worden, er blijft dat risico aan kleven. Dus het brein gaat in focus en de stofjes worden aangemaakt. Je hebt geen tijd om over andere dingen na te denken of te tobben. Heerlijk!
Voor niet AD(H)D mensen kan het rustgevend zijn en even loslaten van de dagelijkse rompslomp. Voor AD(H)D mensen is het heerlijk even volledige focus en een werkend brein.
Nog een bijkomend voordeel is als je gaat zwaardvechten bij VaeV is dat je lekker aan het sporten bent met gelijkgestemden. Veel mensen weten hoe het is om met een AD(H)D brein in het dagelijkse leven staande te moeten blijven. Je voelt je niet alleen. Je voelt je gehoord en er is sneller een gevoel van samenhorigheid.
Een zwaard achter de deur
Voor mensen met AD(H)D is het ook heel moeilijk om iets langere tijd vol te houden, heel belangrijk is het dan om te zorgen dat het leuk, uitdagend en bijzonder is wat je doet! Wat ook kan helpen bij het vasthouden van je sportroutine is weten wat je eruit kan halen, niet alleen een betere conditie of sterkere spieren. Hieronder een lijstje met extra’s die het zwaardvechten bij VaeV met zich mee kunnen brengen.
Wat kan je uit de trainingen halen?
- Meer zelfvertrouwen
- Plezier, spelen met wapens
- Hoofd leeg maken
- Verbondenheid
- Groepsgevoel
- Sporten met gelijkgestemden
- Gelijkwaardigheid
- Weerbaarder
- Stukje spanning
- Risico nemen
Laura van der Wiel beoefent nu al een tijdje Viking vechten en is iemand met AD(H)D. Zij haalt veel uit de trainingen. In het dagelijks leven is Laura AD(H)D coach. Met haar praktijk Explora Coaching helpt zij mensen met AD(H)D klachten om in hun kracht te staan. Wat werkt wel voor jou! Nu kunnen wij het allemaal wel mooi vertellen maar we laten Laura zelf aan het woord.
Laura vertelt:
Acceptatie
“Na de zoveelste burn-out kreeg ik in 2021 de diagnose ADHD. Ik ben toen vol in de persoonlijke ontwikkeling gedoken bij ADHD Nederland. Hun werkwijze (wat werkt wel!) zorgde ervoor dat ik aan mijn eigen handleiding mocht gaan werken. Hoe leuk is dat! En het werkte nog ook! Sindsdien ben ik nog dagelijks mijn eigen handleiding aan het bijschaven. Elke ontdekking over mezelf levert weer nieuwe informatie op waar ik wat mee kan. Daarnaast beweeg ik me sinds die tijd regelmatig in groepen mensen die zich herkennen in AD(H)D. Dat is voor mij heel helend geweest en is het nog steeds. De dagelijkse struggelingen kunnen delen maar ook kunnen lachen om alle rare dingen die je meemaakt zijn voor mij erg belangrijk. Indirect heeft het ook wat met mij gedaan. Ik zag ontzettend mooie mensen (empathisch, invoelend, creatief, grappig, out-of-the-box, puur, avontuurlijk en wat al niet meer). Dit besef nodigde mij uit om op een andere manier naar mezelf te kijken. Veel mensen met (kenmerken van) AD(H)D kennen de ‘negative self talk’ helaas maar al te goed (ik ook) dus dit was echt een openbaring. Er kon een stukje acceptatie en zelfliefde gaan ontstaan.
Vikingen
De laatste opleiding die ik heb gedaan was een NLP opleiding. Daar moesten we een doel formuleren waar we mee wilden gaan werken. Dat van mij werd ‘meer spelen’. Die zomer ervoor was ik naar de Vikingmarkt geweest en ik merkte dat ik er ontzettend blij van werd. Ik was als kind de Vikingen aan het toejuichen en we hebben ontzettend gelachen om mijn enthousiasme dat ineens losbarstte. Maar vooral was ik voor het eerst in jaren even niet bezig met alles wat nog moest of waar ik me zorgen over maakte. Ik was echt weer even in het moment geweest, de wolkjes boven mijn hoofd waren even weg geweest. Voelen dat ik dat nog kon, was heel fijn. Daar wilde ik meer van! Toeval of niet, nadat ik mijn doel voor de NLP opleiding had geformuleerd, werd ik door Eus getipt dat er trainingen Viking vechten gegeven werden bij mij in de buurt. Dit stond in de sterren geschreven, dat kon niet anders. Ik heb me meteen aangemeld en ben gestart bij Vaev.
Spelen, spelen en nog eens spelen
Wat levert dit mij op? Spelen, spelen, spelen! Wat weer leidt tot meer in het moment zijn, meer ontspanning, meer creativiteit. Het vechten zelf is spannend en vraagt moed en focus. Die spanning vind ik heerlijk, dit geeft mij de juiste prikkels. Moed en focus kan ik ook weer meenemen in het dagelijks leven als het gaat over alles wat ik graag wil bereiken. En ondertussen merk ik dat ik mezelf af en toe ‘betrap’ op positieve overtuigingen tijdens het Viking vechten zoals ‘Tuurlijk gaat me dat lukken’. Aha, die zijn er dus ook! Dit in een omgeving met mensen die snappen hoe je brein werkt en dat het bijvoorbeeld helemaal oké is om even niet mee te doen als je een vol hoofd hebt, maakt het voor mij af.
AD(H)D Coach
Momenteel werk ik als AD(H)D-coach omdat het mij ontzettend veel voldoening geeft mensen te ondersteunen in het proces naar een leven volgens hun eigen handleiding. Het levert zoveel moois op, dat gun ik iedereen!”
Zo hebben we ook Eus Bakker, historicus en jarenlange actief in de levende geschiedenis en Re-enactment. Eus is een wandelende encyclopedie als het om historische wapens gaat. Van vorm en toepassing tot wanneer het werd gebruikt en door wie. Eus heeft ook een ADD brein en alle uitdagingen die dat met zich meebrengen in het dagelijkse leven. Eus traint ook al een lange tijd bij VaeV (vecht je Fit persoonlijke training, HEMA zwaardvechten) en geeft ook les in zwaardvecht (eenhandig) techniek. Wat haalt Eus uit de trainingen en het zwaardvechten?
Eus vertelt:
“Ik sport sinds eind 2023 bij VaeV. Zowel PT als bij de HEMA groep. Daar geef ik zelf ook af en toe les.
Stempel
Ik heb gelukkig mijn stempeltje AuDD in de loop van 2023 gekregen, ik was toen 56 jaar oud. Ik heb dit natuurlijk al mijn hele leven, maar is nooit onderkend. Ik kon goed meekomen op school en vervolgopleidingen, dus ik viel niet zo op. Eenmaal aan het werk ging het ook goed, ik pak dingen snel op en vond snel mijn draai. Maar was dat ook zo?
Altijd bezig zijn
Ik was altijd bezig, voornamelijk met sporten, muziek maken en geschiedenis. Dit al van kinds af aan. Ik vulde mijn dagen met altijd bezig zijn met alle dingen tegelijk. Ook nadat ik ging werken bleef dit zo. Maar ik veranderde veel van baan, had heel veel verschillende hobby’s en sporten. Iedere keer weer op zoek naar iets nieuws, er volledig voor gaan en dan begint het te vervelen en weer door naar de volgende. Maar ook altijd ergens les in willen geven, instructeur worden in alles wat ik deed, dat dreef mij.
Daarnaast in mijn persoonlijk leven was het niet veel anders, veel verschillende relaties gehad, twee keer getrouwd geweest, maar het ging iedere keer weer mis.
Burn-out
Tot het echt mis ging. In 2006 kreeg ik een flinke burn-out. Het jaar ervoor gaat alles mis, je probeert door te gaan, maar het lukt niet meer. Na alles op een rijtje zetten, een omscholing en nieuwe perspectieven leek alles toch weer goed te komen en vanaf 2010 leek alles weer voor de wind te gaan. Nieuwe baan, nieuwe vooruitzichten.
Tot 2017, de volgende burn-out, maar hoe dan? Terecht gekomen in het circuit van trainers, therapeuten en coaches. Iedereen doet natuurlijk zijn stinkende best en we proberen van alles, maar achteraf zijn we alleen aan het symptoom bestrijden, niemand heeft echt het antwoord. Ik krabbel weer op en in 2022 val ik weer uit en alles herhaalt zich. Het cirkeltje wordt steeds kleiner en de periodes steeds korter. Naarmate je ouder wordt heb je gewoon niet meer de energie om mijn leeftempo vol te houden, het houdt letterlijk op.
Neuro divergent
Dan volgt in 2023 het eureka moment, ik zie een Tik Tok filmpje over ADHD en herken hierin toch wel heel veel van mijzelf. Meer filmpjes kijken, boek bestellen en uiteindelijk gevonden waar de schoen wringt, ik ben neuro divergent. De openbaring dat ik anders in elkaar zit, maar wacht even, ik dacht dat alle mensen dit hadden…….. niet dus! Dat gaf natuurlijk eindelijk heel veel duidelijkheid, maar bracht ook veel boosheid en verdriet, had ik dit maar 40 jaar eerder geweten!
De zoektocht naar ‘het probleem’ was nu voorbij, maar hoe ga ik nu verder?
Zwaardvechten en sporten
Een van de dingen waar mijn ADD zich in uit is het te veel eten, ik had dus overgewicht ontwikkeld. Natuurlijk van alles geprobeerd, maar nooit geslaagd, de verveling slaat alweer snel toe. Vanuit mijn achtergrond in re-enactment kwam ik Theo op het spoor, dat leek mij wel wat, sporten en zwaardvechten combineren. Dat zou misschien wél kunnen werken voor mij. Ik wist toen nog niet dat Theo ook ADHD heeft, maar het klikte goed en ik vond het sporten leuk. Zo leuk dat ik het volhield. We richten samen de HEMA lessen op. Op de club lopen heel veel mensen met een neuro divergent achtergrond rond. Toeval of niet, weet ik niet, maar het werkt wel.
Coaching
Ook weer op zoek naar een coach, de zoveelste! Via een collega kwam ik op het spoor van Laura. Kennis gemaakt en dat klikte goed, heel erg goed zelfs. Haar eigen ervaring met haar ADHD verleden maakt haar een heel andere coach dan dat ik tot nu toe heb gehad. Haar kennis komt niet uit een boek of een methode, maar is haar levenservaring. En dat is nu echt waar het om draait.
Het gaat lukken
Door eindelijk (na 56 jaar) een goede diagnose te hebben en mij omringd te hebben met mensen met dezelfde uitdagingen lukt het dus wel. Ik hou de coaching vol, het is ook heel waardevol. Iets wat ik eerder niet ervaarde. Ik hou het sporten vol, Theo snapt het, ik snap Theo. Ik kan de club volhouden, want de mensen om je heen snappen het.
Ik heb nog een lange weg te gaan, maar voor het eerst in vele jaren heb ik het gevoel, het gaat mij deze keer lukken. Ik weet nog niet hoe, wat, waar. “Maar met deze mensen om mij heen gaat het mij deze keer lukken.”
Wil jij ook Zwaardvechten met ADHD?
Dat kan, wij trainen op zondagavond en dinsdagavond in Alkmaar. Neem contact op voor meer informatie of om een proefles af te spreken! Wil je direct een GRATIS proefles boeken, klik dan hier!
Op de pagina Zwaardvechten leren lees je alles over onze lessen en wat we doen.
Ben je opzoek naar meer hulp en handvatten voor het dagelijkse leven? Dan is het ADHD Empowerment traject wellicht iets voor jou!
Bronnen:
Russel A. Barkley, PhD – Taking charge of adult ADHD – ISBN 978-1-4625-4685-5
Thom Hartmann ADHD A Hunter in a Farmer’s World – ISBN 978-162055-898-0